Zabiegi wspomagania rozrodu

• unasienienie domaciczne nasieniem partnera
• unasienienie domaciczne nasieniem dawcy(brak nasienia)
• zapłodnienie pozaustrojowe
• invitro klasyczne (IVF-ET-in vitro fertilization with embrio transfer)
• in vitro z docytoplazmatyczną injekcja plemnika(ICSI-intra cytoplasmic sperm injection)
• mikrochirurgiczna aspiracja plemników z najądrzy( MESA-micro epidymal sperm aspiration)
• mikroinjekcja plemnika po punkcji jadra (ICSI TESE-testicular sperm extraction)

Kilka słów o niepłodności

WHO Światowa Organizacja Zdrowia zaliczyła niepłodność do chorób społecznych i wezwała kraje i lekarzy do niesienia pomocy wszystkim potrzebującym.

O niepłodności mówi się, gdy po 2 latach regularnego współżycia bez środków antykoncepcyjnych nie dochodzi do poczęcia. W wielu krajach wysoko rozwiniętych, ze względu na starszy wiek par zakładających rodziny i pragnących mieć dziecko, diagnostykę i leczenie niepłodności rozpoczyna się już po roku.W Polsce niepłodność ocenia się na ok. 40% par. Jest on jednak zależny od wieku, gdyż najwyższy współczynnik płodności kobiety przypada między 20 a 25 rokiem życia.

Diagnostyka i przyczyny niepłodności :

Pierwszym etapem leczenia jest staranna i prawidłowa diagnostyka, mająca na celu ustalenie przyczyny tej choroby i umożliwiająca wdrożenie właściwej terapii. W około jednej trzeciej przypadków leży ona po stronie mężczyzny, również w jednej trzeciej po stronie kobiety, zaś w pozostałych przypadkach po obu stronach jednocześnie lub pozostaje nieznana.

Należy pamiętać , ze bez względu na diagnozę , niepłodność należy traktować zawsze jako problem obojga partnerów. Niekontrolowany rozwój naszej cywilizacji prowadzący do coraz większego zanieczyszczenia środowiska naturalnego, nie zdrowy tryb życia, picie alkoholu, palenie papierosów, nieprawidłowa dieta i ubiór, nadmierna konsumpcja środków farmakologicznych, a także towarzyszący nam na co dzień pośpiech i stres, mają coraz większy wpływ na szerzenie się kręgu osób dotkniętych niepłodnością.

Czynnik żeński w niepłodności

Diagnostykę niepłodności żeńskiej rozpoczyna się już podczas pierwszej wizyty poprzez analizę zmian dostrzeżonych podczas wywiadu ogólnego i ginekologicznego-położniczego. Diagnozy wsparte są badaniami laboratoryjnymi, a w razie konieczności histeroskopią, laparoskopią lub laparotomią .

wykrywamy wady lub nabyte uszkodzenia macicy oraz zmiany zapalne narządu rodnego, potwierdzając je badaniami bakteriologicznymi i testami. Wykrywamy zaburzenia hormonalne, oceniamy poziomy hormonów, analizujemy wzrost pęcherzyków z następowym jajeczkowaniem. Oceniamy rezerwę jajnikową.

obserwujemy pacjentki w kierunku zespołu policystycznych jajników (PCOS)

kontrolujemy ewentualną obecność przeciwciał przeprowadzając testy penetracyjne i postkoitalne

oceniamy budowę i drożność narządu płciowego

Czynnik męski w niepłodności

Diagnostyka niepłodnych par prowadzona zgodnie z zaleceniami WHO pozwoliła ustalić, iż udział czynnika męskiego w niepłodności małżeńskiej dotyka ok. 44% par starających się o potomstwo i wskazuje tendencje wzrostową. Wszystkie przyczyny niepłodności męskiej są ze sobą połączone zależnościami przyczynowo-skutkowymi i bardzo trudno jest wyodrębnić izolowaną przyczynę niepłodności.

Poniższy podział został stworzony po to, aby ułatwić pacjentom zrozumienie skomplikowanych mechanizmów warunkujących spłodzenie potomstwa oraz celowość badań diagnostycznych.

wady wrodzone i nabyte męskich narządów płciowych

stany zapalne męskich narządów płciowych i ich następstwa

nieprawidłowości hormonalne

”niemoc” płciowa

zaburzenia genetyczne

niepłodność na tle immunologicznym